by lou

____

✧ Mijn naam is Louise en het is mijn zielsmissie om jou te helpen om jouw pad te bewandelen. Waarom? Omdat mijn verhaal wellicht een verbinding schept om jou te inspireren in jouw leven.

Let’s get personal.

Hoe was ik als kind? Ik ben altijd al een streber geweest, een perfectionist en iemand die graag de controle heeft. Van nature uit ben ik een fixer en los ik het liefste problemen van anderen op.

Op de basisschool wist ik dan ook al wat ik wilde worden, dat was namelijk advocaat. Ik kon moeilijk tegen onrecht en op deze manier kon ik mezelf helpen met problemen van anderen. Na de middelbare school ben ik daarom rechten gaan studeren en heb ik mijn master Privaatrecht aan de Erasmus afgerond. Na te hebben gewerkt voor een advocatenkantoor ben ik een tijdje werkzaam geweest voor een gemeente in het contractenrecht. Op dat moment besloot ik een wereldreis te gaan maken van 8 maanden. Tijdens deze reis kwam ik erachter dat ik eigenlijk alleen maar aan het rennen was, mee aan het doen was met de ratrace en totaal niet in het moment leefde. Op reis kon ik zo intens genieten van cultuur, mensen en andere (ei)landen. Totdat ik na 8 maanden weer thuis kwam. Wat moest ik nu gaan doen? Ik belandde op de zuidas in Amsterdam op een juridische afdeling van een bank. Bij deze baan ben ik snel doorgegroeid en zat ik weer als vanouds in de sneltrein en deed ik mee aan de ratrace. Buiten mijn werk vond ik het noodzakelijk om minimaal drie keer per week in de sportschool te staan, als een konijn de hele dag op slabladeren te kauwen, moest mijn huis er spik en span uitzien en had ik een gigantisch sociaal leven. Kortom: mijn leven was een grote rollercoaster, zonder maar enige momenten voor mezelf.

In november 2018 ging ik in retraite. Een week lang stilte, yoga en meditatie. Ik vond dit een onwijs mooi cadeau voor mijn verjaardag en stapte vol moed de trein in. Op naar een weekje in het teken van mezelf. Wat ik  niet wist ik dat deze week de trigger was om in te zien dat ik uitgestraald was, opgebrand en helemaal leeg met een burn-out als uitkomst. Mijn dieselmotor was uitgevallen en dit kon niet een gefikst worden door er wat olie in te gieten. Alle reserves waren op. Ik moest even afstand nemen van alles om weer zicht te krijgen op wat belangrijk is. Ik wist al dat ik hoog sensitief ben, maar ik wist niet hoe ik hiernaar moest leven en mee om moest gaan. Ik wist niet dat waar anderen energie krijgen van vele sociale afspraken, mij dit juist energie kost. Ik had geen idee hoe ik nee moest zeggen tegen afspraken, om zo ja tegen mezelf te zeggen. Ik wilde anderen niet teleurstellen. Ik mediteerde en deed aan yoga, maar ook dit waren dingen die ik aan mijn ellelange to-do lijst plakte. Eigenlijk gunde ik mezelf geen rust en had ik maar weinig zelfliefde. Ik was continue met anderen bezig, waardoor ik mezelf tekort deed. Ik was mezelf continue aan het vergelijken en mijn focus lag op hetgeen ik niet had, in plaats van te kijken wat een rijkdom ik al bezit in mijn leven (en dan heb ik het niet over materiaal).

Het duurde lang voordat ik accepteerde dat ik het beeld wat ik naar de buitenwereld schetste niet langer kon volhouden. Ik wilde voldoen aan het maatschappelijk perfecte plaatje, waarbij  falen niet in mijn vocabulaire voorkwam. Ik besefte dat ik totaal niet genoot van al hetgeen ik al had bereikt en daar ook nooit bij stil stond. Als ik een doel had behaald, was ik meteen bezig met het volgende doel, want er was altijd meer. Het ging mij alleen om het einddoel, zonder zicht te hebben en dankbaar te zijn voor het proces. En daar lag ik dan wekenlang in bed en op de bank. Een burn-out. De eerste weken ontkende ik ook dat ik een burn-out had. Ik vond dit een label, en vertelde dit het liefste tegen niemand. Hoe zullen mensen over je gaan denken? Dan werd mijn perfecte plaatje ineens imperfect. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik geen schaamte meer voelde voor de situatie waar ik in zat en het kon accepteren.

Reiki, mindfulness en yoga hebben mij door deze moeilijke,  maar oh zo leerzame periode heen geholpen. Terugkijkend op deze periode ben ik hier zo dankbaar voor. Ik moest opnieuw leren om balans te vinden in mijn leven en lichaam. Ik heb geleerd om voor mezelf te kiezen in plaats van altijd anderen voorop te stellen. Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat ik mezelf gelukkig kan en wil maken met hetgeen ik het liefste doe en dat is mensen helpen en inspireren. Dit is precies de reden dat ik Reiki cursussen ben gaan volgen. Reiki heeft mij onwijs geholpen bij het energetisch opruimen op mentaal, emotioneel, fysiek en spiritueel niveau. Ik kropte altijd alles op, kon er moeilijk over praten en deed liever alsof dingen niet bestonden dan erbij stil te staan. Ondanks dat ik een hoop in mijn verleden heb meegemaakt heb ik daar nooit met iemand over gepraat, totdat ik begon met Reiki. De emoties bleven stromen, waardoor ik erachter kwam dat veel van mijn woede-uitbarstingen, overprikkelingen ook kwamen van onverwerkte emoties die nog in mijn lichaam zaten. Ook Yoga was een enorme aanvulling om in het moment te leven, om mijn lichaam weer te voelen, in plaats van te leven in mijn hoofd. Het lichaam geeft namelijk signalen aan die je kunt leren herkennen. Dit was ook de reden waardoor ik hals over kop voelde dat ik een yoga opleiding moest gaan volgen. Mensen dachten dat ik het compleet had verloren, maar ik voelde in elke cel in mijn lichaam dat ik een yoga opleiding in India moest gaan volgen. Intern en ver weg van mijn dagelijkse routines om zo yoga in-en-uit- te ademen. Voor ik het wist zat ik in India en ben ik nog nooit zo gelukkig geweest met mijn keuze. Ik heb veel geleerd over meditatie, pranayama (ademhalen) , maar ook over het menselijk lichaam. Deze oosterse filosofie en wijsheid is zo mooi en deze wil ik graag met jullie delen.

Nu kan ik eindelijk zeggen dat ik mezelf volledig durf te laten zien, zonder arsenaal aan maskers. Ik heb tegenwoordig de moed om vanuit mijn wilde hart te leven en zo de wildernis in te stappen. De arena is een plek waar ik met bloed, zweet en tranen gewoon weer opsta als ik onderuit ben gehaald. De emoties mogen me raken en ik kan deze doorvoelen, accepteren en volledig loslaten. Schakelen van het leven in mijn hoofd (doe-modus) naar het leven in mijn lichaam (zijn-modus). Ik voel veel ruimte in mijn lichaam en durf te luisteren naar mijn intuïtie. Vandaag de dag kan ik zeggen dat ik opnieuw heb geleerd om balans te houden in mijn leven. En als het toch weer eens mis gaat, heb ik inmiddels een EHBO doos aan methodes om daar mee om te kunnen gaan. 

Is bovenstaand herkenbaar en weet je ook niet waar je moet beginnen? Wil jij ook je eigen EHBO doos creëren? Neem vrijblijvend contact met me op om te kijken of ik je verder kan helpen.

Namasté ♥

Leave A Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *