by lou

____

Mensen vragen vaak of ik van mijn burn-out ben genezen. Bij mij gaan dan de alarmbellen rinkelen. Kun je überhaupt genezen van burn-out en weer de ‘oude’ worden? Laat ik jullie eerst meenemen en vertellen wat de burn-out voor mij heeft betekend (lees: heeft veroorzaakt).

Een burn-out betekent voor mij een wake-up call, waardoor ik aandacht ben gaan schenken aan mijn mentale gezondheid. De burn-out zorgde voor persoonlijke ontwikkeling op meerdere vlakken – noodgedwongen weliswaar – maar zo waardevol. Wat heeft de burn-out dan voor mij teweeggebracht?

Gevoeligheid:

HSP (highly sensitive person), een term waar je tegenwoordig veel over kunt lezen. Van kleins af aan ben ik al gevoelig voor energieën, moods van anderen en geluiden. Waar anderen energie krijgen van sociale afspraken, kost dit mij juist energie en heb ik tijd nodig om op te laden. Ik vind het heerlijk om tijd met mezelf door te brengen. Door de burn-out ben ik daar nog bewuster van geworden. Er komen nog meer prikkels binnen, omdat ik niet meer angstig ben voor prikkels en energieën. Daarnaast maakt het me ook vrij weinig uit hoe anderen daarover denken of wat zij daar van vinden. Ik voel wat ik voel en daar sta ik volledig achter. Het toenemende bewustzijn gaat dan ook gepaard met toenemende gevoeligheid. Ik sta nu nog meer open om alles te mogen ontvangen. Alles is energie, dat is zelfs wetenschappelijk bewezen. Daar kunnen wij – de mens – ook zeker mee werken. Door te werken met energie voel ik dat wij allen onderdeel uit maken van een groter geheel: het universum.

Grenzen:

De burn-out heeft gezorgd dat ik nu volmondig NEE van de daken durf te roepen. Ik kwam erachter dat mensen het respecteren als je eerlijk bent en aangeeft waar jouw grens ligt. Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot en heb ik daar soms nog steeds moeite mee, maar dat is oké. Trots kan ik in ieder geval vertellen dat ik dicht bij mezelf en mijn gevoel blijf staan. Doe ik dat niet? Dan mag ik zelf op de blaren zitten. Mijn reserves zijn namelijk dusdanig aangetast dat ik een klap minder makkelijk kan opvangen. Het nodigt me uit om goed voor mezelf te zorgen en gehoor te geven aan mijn eigen behoeften.

Paniekaanvallen:

Paniek, paniek, paniek. De eerste keer dat ik een paniekaanval had was thuis op de bank op zondagavond. Twee dagen daarvoor was ik terug gekomen van een stilteretraite en laten we stellen dat mijn motor volledig was opgebrand. Ik kon letterlijk niks meer en was zelfs bang om naar de supermarkt te gaan. Mijn mind was het daar alleen niet mee eens en vond dat ik maandag wel weer kon gaan werken. Dat veroorzaakte een hoop paniek, mijn gevoel recht tegenover mijn mind. Gelukkig koos ik – met behulp  (lees: dwang) van mijn moeder en man – om mijn gevoel te laten overheersen. Helaas was dit niet de laatste paniekaanval. Velen hebben gevolgd, waarbij het zweet mij uitbrak, mijn zicht wazig werd en ik het gevoel had dat ik ging flauwvallen. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten verdween. Hoe ben ik hier dan mee omgegaan? Therapie, psychosomatische fysio en mindfulness hebben geholpen om de paniekaanvallen enigszins te relativeren. Daarnaast heb ik geleerd om mijn adem als mijn ankerpunt te gebruiken. 

Patronen:

Wat kunnen patronen toch hardnekkig zijn. Voor de burn-out was ik al bezig met het breken van bepaalde patronen, zoals perfectionisme en controle. Een coachingstraject maakte duidelijk welke patronen en overtuigingen diep geworteld in mijn systeem zaten. Tijdens dit traject kreeg ik tools aangereikt om de patronen en overtuigingen te leren doorbreken. Voor mij was een coachingtraject niet genoeg en een burn-out volgde. Continue anderen pleasen, een groot verantwoordelijkheidsgevoel, geen grenzen durven aangeven, bang voor afwijzing en torenhoge eisen aan jezelf stellen. Dit hele lijstje kon ik afvinken. Dit zijn echter patronen die diepgeworteld in mijn systeem zitten. Dit krijg je dus niet één twee drie weer afgeleerd. Wat ik wel heb geleerd is om dagelijks speels te balanceren, mijn stemmetjes een naam te geven en soms gewoon keihard te lachen als ik weer eens een sprintje trek.

Vergeetachtig:

Wauw, waar ik eerst alles kon onthouden – maar echt alles – vergeet ik nu zo vaak dingen. Mijn kortetermijngeheugen is er echt op achteruit gegaan. Het klinkt misschien raar, maar dit geeft mij zoveel rust. Ik hoef niet meer elk ‘klein’ ding te onthouden en het is prima om onbelangrijke dingen te filteren. Het voordeel is dat ik nu mindful door het leven ga, aangezien ik bewust bezig moet zijn om dingen te onthouden die wel belangrijk zijn.

De burn-out was een flinke wake-up call en heeft gezorgd dat ik mezelf heb herontdekt, ben gaan doen wat ik echt leuk vind en durf ik in mijn eigen kracht te gaan staan. De vraag of ik ben genezen van de burn-out is voor mij makkelijk te beantwoorden. Ik ben van mening dat je niet kunt genezen van een burn-out. Ik ben namelijk wakker geschud en ik wil niet meer slapend door het leven gaan. De ‘oude ik’ heb ik ingeruild voor een nieuwe, bewuste versie die dichter dan ooit bij haarzelf durft te blijven.

liefs, lou ♥

Leave A Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *