by lou, in opdracht voor wendyonline.nl

____

In 2018 stapte ik vol goede moed in de trein om naar de andere kant van Nederland te reizen om deel te nemen aan een (stilte)retraite. Een week die volledig in het kader van self-care stond, heerlijk ontspannen om vervolgens weer opgeladen terug te keren in het hectische Westen. Niets bleek echter minder waar: deze week was de trigger om in te zien dat ik ben uitgestraald. Mijn dieselmotor was uitgevallen, de reserves zijn opgebrand en dit kon niet worden gefikst door een flinke scheut olie of extra benzine. Daar lag ik dan: wekenlang in bed en op de bank. Een burn-out. De eerste weken leefde ik in complete ontkenning. Ik? Een burn-out? Het voelde alsof ik in een hokje werd gepropt en vertelde dit het liefst niemand. Hoe zullen mensen over mij gaan denken? Dan wordt mijn perfecte plaatje ineens imperfect. Het duurde een tijd voordat ik geen schaamte meer voelde voor de situatie waar ik in zat en accepteerde dat het allemaal even niet liep zoals ik het voor ogen had.

Het maatschappelijk ‘perfecte’ plaatje dat ik naar de buitenwereld schetste, kon ik niet langer volhouden. ‘Falen’ kwam niet in mijn vocabulaire voor en genieten van het proces en behalen van mijn doelen kende ik al helemaal niet. Als ik een doel had behaald, was ik meteen bezig met het volgende doel, want er was altijd meer. Het ging mij alleen om het einddoel, zonder zicht te hebben en dankbaar te zijn voor het proces. Daar kwam nog eens bij dat ik geen idee had hoe ik ‘nee’ moest zeggen tegen (sociale) afspraken om zo ‘ja’ tegen mezelf te zeggen.’

Weinig zelfliefde

Als hoog-sensitief persoon moest ik opnieuw leren hoe dit werkt. Dan had ik ook nog eens te maken met meerdere stemmen in mijn hoofd. Eén van die stemmen was mijn innerlijke criticus die mij flink te grazen nam. Als een commando stond die in mijn oor te blèren en ik volgde de bevelen als een braaf meisje op. Als er iets fout ging, beulde ik mezelf helemaal af. Je kunt dus wel stellen dat ik op dat moment weinig zelfliefde kende. Hoe heb ik dan geleerd om mijn grenzen aan te voelen, dankbaar en trots te zijn op wat ik heb bereikt en om van mezelf te houden (gewoon om wie ik werkelijk ben)?

Een nieuwe passie

Het antwoord luidt yoga. De burn-out bracht mij een nieuwe passie: yoga. Dagelijks stapte ik op mijn fiets om naar de sportschool (en later naar de yogastudio) te gaan om me te laten betoveren door de verschillende vormen van yoga. Yoga was één van de weinige manieren om mij het huis uit te krijgen. De eerste keer dat ik een yogales inliep duurde het nog geen tien minuten voordat de tranen over mijn wangen biggelden. Het voelde als thuiskomen, als de voeding waar ik zo naar  had verlangd.  Voor het eerst voelde ik me springlevend.

Yoga in India

Dit is de reden waarom ik halsoverkop voelde dat ik een yoga-opleiding moest gaan volgen. Mijn omgeving dacht dat ik de realiteitszin compleet verloor, maar ik voelde in elke cel van mijn lichaam dat dit de juiste keuze was. Met veel weerstand vanuit mijn omgeving en niet zonder slag of stoot lukte het om in Rishikesh (India), de yogacapital of the world, de stromingen Hatha- en Ashtanga Vinyasa yoga te volgen. Een maand lang intern en ver weg van mijn dagelijkse routines (lees: patronen en overtuigingen), om zo opnieuw contact met mezelf te maken.

Medicijn

Yoga heeft mij letterlijk door mijn burn-out heen geholpen. Vandaar dat ik jou wil meenemen in mijn yogareis en wat het voor mij betekent. Yoga laat mij speels op de mat duiken, zonder eisen te stellen aan mezelf. Het slingert mij in het hier en nu, waardoor ik kennis maak met de kracht van het moment. Het helpt mij de grenzen van mijn lichaam en geest haarfijn aan te voelen. Ik mag diep van binnen voelen hoe het echt met mij gaat. Schakelen van het leven in mijn hoofd (doe-modus) naar het leven in mijn lichaam (zijn-modus). Ik voel veel ruimte in mijn lichaam en durf te luisteren naar mijn intuïtie.

Balans

Yoga betekent voor mij balans vinden (en soms zoeken) in de dagelijkse sneltrein. Om aan de noodrem te trekken en stil te staan. Yoga betekent voor mij ademhalen en leren ontspannen wanneer ik weerstand in mijn lichaam voel. Om even een moment voor mezelf te nemen als de stress komt opborrelen. Yoga leert mij om mijn gedachten en gevoelens te observeren en leert mij afstand te nemen, zodat ik voel dat ik niet mijn gedachten en gevoelens ben. Yoga geeft mij een gevoel van verbinding (wat ook de vertaling is vanuit het Sanskrit). Dan heb ik het niet alleen over verbinding met mezelf als persoon, maar met alles en iedereen om me heen. Een gevoel van verbinding met het universum. Yoga is mijn passie en levensstijl geworden, wat een algemeen onderhoud is voor zowel mijn lichaam als geest. Yoga is mijn guru die mij begeleidt bij mijn bewuste levensreis.

Ga je mee op reis?

Yoga heeft mij ontzettend veel gebracht. Dit is ook de reden dat ik dit graag met jou wil delen op de instagram van wendyonline.nl vanaf nu wekelijks zal inspireren met yoga poses en gedachten over yoga, om mijn kennis en passie over te kunnen dragen. Om jou als lezer te inspireren om yoga een kans te geven. Om speels, zonder verwachtingen, op de mat te jumpen. In de hoop dat jij yoga in jouw leven kunt integreren en net zo dankbaar wordt voor deze magische levensstijl als ik.

liefs, lou ♥

Leave A Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *